Afscheid van de voormalig voorzitter van rvt

‘Wat hebben we geleerd vandaag?’
‘Wat hebben we hiervan geleerd?’
‘Welke lering kunnen we hier uit trekken?’
‘Wat kunnen wij van elkaar leren?’

Vragen die in het onderwijs dagelijks gesteld worden.

Er valt zoveel te leren. Iedere dag weer. Soms ben je je op het moment zelf ervan bewust dat je wat geleerd hebt. Soms ook realiseer je je pas na verloop van tijd dat je onbewust een (leer)pad hebt gevolgd. En dat je op onderdelen mooi de goede kant oploopt. En op onderdelen ook nog wat zou mogen versnellen. Dat inzicht deden we als rvt op toen we een artikel over ‘waardengericht toezicht’ onder ogen kregen. Hierin werd een aantal ‘fasen’ benoemd die rvt’en (zouden moeten) doorlopen. We zijn nog niet helemaal bij het waardengericht toezicht aanbeland. Maar toch: in de loop der jaren is het toezicht binnen Fectio op de meeste onderdelen op organische wijze door de fasen – van informeel, naar geformaliseerd, naar resultaatgericht, naar waardengericht – heen gegaan.
Zonder dat we ons ervan bewust waren dat we ‘een nieuwe fase’ in gingen. Want deze waren als zodanig verder nergens gedefinieerd.

Klaarblijkelijk hebben we onbewust het juiste (leer-/ontwikkel)pad gekozen. We laten niets onbesproken. Dat kan niet. En dat mag ook niet. Maar wát we bespreken – met elkaar, of met de bestuurder – gaat in een prettige sfeer, goed onderbouwd en altijd met als doel om Fectio te dienen en onze taak goed te vervullen.

We zijn daarin in de afgelopen jaren steeds meer betrokken bij maatschappelijke ontwikkelingen die Fectio raken en waar we – naast onze toezichthoudende rol en onze rol als werkgever van het bestuur – ook steeds meer de rol van ‘sparringpartner’ konden vervullen.

Ik ben sinds 2011, toen het rvt-model werd ingevoerd, voorzitter geweest van de raad van toezicht.
Acht enerverende jaren. Er is zoveel gedaan en ontwikkeld. Alles met de focus om het beste onderwijs te bieden voor ieder kind. En wat ik zéker geleerd hebt: Die focus zal er altijd blijven…..